قطار موسیقی‌هایی که برای گوش دادن انتخاب میکنم، رسیده به ایستگاه قرن ۱۹ اروپا. بازه‌ی زمانی که در تاریخ اروپا، آن را بعنوان «دوره رمانتیک» می‌شناسند. از ابتدای سال ۱۸۲۰ تا ۱۹۰۰.
بعنوان یک شنونده مبتدی موسیقی که چندی‌ست موسیقی گوش دادن را برای «یادگیری» شروع کرده و جسته گریخته و لنگان‌لنگان موسیقی می‌شنود، دوره رمانتیک مرا غافل‌گیر کرد.
آن معلم که مرا در این شنفتن‌ها یاری می‌کند کسی نیست جز کتاب درک و دریافت موسیقی اثر راجر‌کیمی‌ین. پیش از این هم عکسش را کنار کلیدر گذاشته بودم.
البته پیش از این، اولین غافلگیری را سمفونی شماره ۹ بتهوون برایم رقم زد. بتهوون، پلی بین دوره کلاسیک و دوره رمانتیک موسیقی اروپاست.
خیلی وقت است که دلم برای اینجور غافلگیری‌ها تنگ شده و دوست دارم رنگی تازه‌تر به زندگی بدهم.
یاد مصاحبه «سایه» می‌افتم.
مسعود بهنود از سایه می‌پرسد راضی‌اید از زندگی؟ و سایه، بی‌درنگ، «فوق‌العاده» را در جواب می‌گوید:
من این شانس را پیدا کردم که سمفونی نهم بتهوون را شنیدم. این میز می‌تواند بگوید من آواز ابوعطای شجریان و در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند را شنیدم؟ کجا می‌توانستم این‌ها را بشنوم جز در زندگی؟
«ه . ا . سایه»
سایه را خیلی وقت است شیفته‌اش شده‌ام. دل پاک، صدای گرم، کلمات نرم، کلمات مهربان. این‌ها را در کمتر کسی دیده‌ام.
با خودم نجوا میکنم. رضایت از زندگی را چه تعریف میکنم؟ چیستند این‌ها؟
تا زمانی که سمفونی شماره ۹ بتهوون را گوش کردم. حدود یک ساعت هنگام تماشایش میخکوب شدم. اشک ریختم. ذوق کردم. بلند شدم نشستم. کودکی خودم را به یاد آوردم. غرق در عظمتش. سر تکان دادم. حیرت کردم. و آن‌جا بود که یک‌بار رضایت را عمیقا حس کردم. آن‌جا بود که صدقِ کلام سایه را درک کردم.
این خودش بزرگ‌ترین دلخوشی‌ست!
حالا، رسیده‌‌ام به چایکوفسکی. و سمفونی شماره ۶. آن را پاتتیک (pathetique) نامید. به معنای پرشور (Passionate Symphony)
شور و شوق گوش دادنش را تجربه کردم. شاید حس کردم قدمی به رضایت دارم نزدیک‌تر می‌شوم. شاید از اینکه یکی از علایقم مرا به رضایت بیشتر و بیشتر کشانده، خوشحال‌تر بودم.
از بین ۴ پویه این سمفونی، پویه‌ی دوم نظرم را به خودش جلب کرده.
شیفته‌اش شده‌ام. نمی‌دانم چرا. همه‌اش برایم جذاب است. می‌نشینم، می‌شنوم. اما پویه دومش برایم چیز دیگری‌ست. فایل صوتی پویه دوم را به تنهایی قرار می‌دهم.
سمفونی پاتتیک چایکوفسکی در ۴ پویه و در ۵۵ دقیقه به رهبری Lionel Bringuier اجرا شده است.
زمان‌بندی شروع و پایان پویه دوم در اجرای این سمفونی، از ۲۱:۰۰ تا ۲۸:۵۰ است.
