محمدجواد یعقوبی وبلاگ شخصی

اتاق‌ها را متر می‌کردم. رد می‌شدم. برمی‌گشتم. جلو می‌رفتم. عقب می‌آمدم. دزدکی نگاهم را پرتاب می‌کردم به مریضان و بالاسری‌‌ها. انگار دنبال چیزی بودم. خودم هم نمی‌دانم چه. شبیه‌ گم‌شده‌ای بود که در بین اتاق‌ها دنبالش می‌گشتم. نگاه به چهره دردمند مریضان، حالم را دگرگون می‌کند. چند روزی گذشته. حضور …

چرا مدت زمان کوتاهی از لذت شدید را به مدت زمان طولانی از شادی متوسط ترجیح می‌دهیم؟چرا از مدت کوتاهی رنج شدید اما قابل تحمل، بیشتر از مدت طولانی درد متوسط می‌ترسیم؟چرا بار احساسی باخت‌ بیشتر از برد است؟ چرا جنبه‌‌های منفی بیشتر از جنبه مثبت، ذهن را درگیر می‌کند؟چرا …

فیلم را که تمام کردم، نمی‌دانم چرا این قسمت از شعر «با چشم‌ها» از دفتر مرثیه‌های خاک شاملو برایم مرور می‌شد. ذره ذره ذره به یادم می‌آمد. قطره قطره‌اش را می‌چشیدم و هضم می‌کردم. آنان به آفتاب شیفته بودندزیرا که آفتابتنهاترین حقیقتِشان بوداحساسِ واقعیتِشان بود.با نور و گرمی‌اشمفهومِ بی‌ریای رفاقت …

اولین‌ها، گوشت می‌شوند به تنت و حک می‌شوند در ذهنت. اولین تجربه‌ها، اولین سلام‌ها، اولین برخوردها،‌ اولین لبخندها و گریه‌ها، اولین اشک و بغض‌ها. اولین ولادت‌ها و اولین مرگ‌ها. اولین برخوردم با استاد جراحی‌مان بود. دکتر ماریا اژدری؛ متخصص جراحی عمومی. او را ندیده بودم. آشنایی کافی نداشتم، جز دیدن …

یک بازگشت. بازگشتی به خانه‌ی اول. این «خانه»، در لفظ و کلام من ایهام قشنگی دارد. از یک سمت، می‌توانیم قراردادی خودمانی داشته باشیم که واژه‌ی خانه‌ را «نقطه‌ی شروع» به حساب آوریم و از طرفی، «محل سکنا گزیدن». اما صحبت‌های این نوشته بیشتر از مفهوم «خانه» است و معنی‌اش. …

چرا پروسه آموختن پزشکی طولانی‌ست؟آموختن پزشکی را مثل یک مدل می‌توانیم بررسی کنیم؟چرا در حرفه‌ی پزشکی، فراگیری دانش (knowledge) به تنهایی کافی نیست؟چرا دانش، تجربه و پرورش مهارت‌های حسی و حرکتی لازم هستند ولی کافی نیستند؟مهارت‌های مورد نیاز ما در طبابت، یادگرفتنی‌ هستند یا مادرزادی؟ جایگاه تفکر، مباحثه و تبادل …

با شروع بخش و وارد شدن به محیط بالینی،‌ تعداد پست‌های روایتی‌ام افزایش خواهد یافت. از کم و کیف اتفاقات روزانه بیشتر می‌گویم و سعی می‌کنم بعنوان خاطره نویسی هم که شده، اینجا را به روز نگه دارم. شاید آرشیوی شود از شده‌ها و نشده‌هایی که پیش می‌آیند و فراموش …

برخی کتاب‌ها هست که در دست می‌گیری‌شان، و با هر کلمه، با هر حرف و با هر سخن انگار دوباره زاده می‌شوی. با کلماتش زنده می‌شوی و انگار خودِ حقیقی‌ات را روایت می‌کند. «سُلوک» دولت‌آبادی، از این کتاب‌ها بود. گرچه کتابی داستان‌محور است و رمان‌گونه، اما ارتباط عمیقی با آن …

سکانس‌های آخر another round است. و موسیقی دلنشینِ Scarlet Pleasure. به نام «What A Life». بارها دیده‌ام این دو دقیقه‌ونیم را. بارها. تزریقِ حس رهایی‌ست. مرور این تکه-پاره‌های یک فیلم، برایم مثل یک تفریح لذتبخش است. سکانس‌های انتهایی فیلم another round «مدس میکلسن»، لباس سیاه به تن دارد و می‌رقصد. …

یک سال از زمانی که رگ و پی این وبلاگ را ساختم، گذشته. درست ۲۹ اسفند ۹۸ بود که متولد شد. همه چیز زود می‌گذرد. چشم بر هم بزنی، مثل برق و باد عبور می‌کند. حالا پشت ایستگاه پایانی سال شمسی هستیم. قطار نوروز دارد از راه می‌رسد و رسمی …