محمدجواد یعقوبی وبلاگ شخصی

با شروع بخش و وارد شدن به محیط بالینی،‌ تعداد پست‌های روایتی‌ام افزایش خواهد یافت. از کم و کیف اتفاقات روزانه بیشتر می‌گویم و سعی می‌کنم بعنوان خاطره نویسی هم که شده، اینجا را به روز نگه دارم. شاید آرشیوی شود از شده‌ها و نشده‌هایی که پیش می‌آیند و فراموش …

برخی کتاب‌ها هست که در دست می‌گیری‌شان، و با هر کلمه، با هر حرف و با هر سخن انگار دوباره زاده می‌شوی. با کلماتش زنده می‌شوی و انگار خودِ حقیقی‌ات را روایت می‌کند. «سُلوک» دولت‌آبادی، از این کتاب‌ها بود. گرچه کتابی داستان‌محور است و رمان‌گونه، اما ارتباط عمیقی با آن …

سکانس‌های آخر another round است. و موسیقی دلنشینِ Scarlet Pleasure. به نام «What A Life». بارها دیده‌ام این دو دقیقه‌ونیم را. بارها. تزریقِ حس رهایی‌ست. مرور این تکه-پاره‌های یک فیلم، برایم مثل یک تفریح لذتبخش است. سکانس‌های انتهایی فیلم another round «مدس میکلسن»، لباس سیاه به تن دارد و می‌رقصد. …

یک سال از زمانی که رگ و پی این وبلاگ را ساختم، گذشته. درست ۲۹ اسفند ۹۸ بود که متولد شد. همه چیز زود می‌گذرد. چشم بر هم بزنی، مثل برق و باد عبور می‌کند. حالا پشت ایستگاه پایانی سال شمسی هستیم. قطار نوروز دارد از راه می‌رسد و رسمی …

تلخی‌ها، شیرینی‌ها، کج‌خلقی‌ها، لبخندها… صبح است و بلند می‌شویم. آبی به سر و صورت می‌پاشیم. سردی‌ آب می‌دود به اعصاب حسی پوست صورت. دست یخ می‌کند. نشاط،‌ نشاط. می‌رویم جلوتر. کارهای روزمره. بدو بدو. استرس. دغدغه. کار، کار،‌کار. چیزی که تمامی ندارد همین کار است. از زمین و زمان می‌بارد …

وجود است و موسیقی سیال وجود. این تکه‌تکه‌های وجود. نت‌هایش و گام‌هایش. هر نت و هر گام، به رنگ و طرح خویش. ذاتی و اندرونی که قسمت‌قسمت است. یکپارچه نیست و هر تکه‌ایش، می‌تواند به جایی، مکانی، کسی، چیزی بچسبد و بماند. قدم می‌زنی و راه می‌روی. به هر جایی …

پیش از این، درمورد معنای زندگی‌ام چیزمیزهایی نوشته‌ام. +نقشه‌‌ی راهی برای رسیدن به معنای زندگی آلن دوباتن در کتاب معنای زندگی‌اش به «موانع سر راه یک زندگی معنادار» اشاره کرده. و من اولین‌شان را بر اساس تجربه‌ی شخصی‌ام و برداشتم از کتاب بیان می‌کنم. +آخه چرا موقع تنهاییات برق اتاقتو …

یکی از شیرین‌لحظه‌های زندگی‌ام،‌غرق شدن در زندگی‌نامه‌ی این و آن است. افرادی که اسم‌شان سر زبان‌هاست و از آن‌ها انسان‌هایی بزرگ و دور از ذهن ساخته‌ایم. با این زندگی‌نامه‌ها، انگار به توانِ حوادثی که از ورق‌پاره‌ها و سیاهه‌های کتاب‌ می‌خوانم، زندگی‌ام‌ را زندگی می‌کنم. یک حس غریب و در عین …

دوران فیزیوپاتی هم به اواخرش رسیده. روز به روز به شروع دوران استاژری مانده. مسیر تحصیل پزشکی عمومی‌ام نصفه شده. و این خبر، تا حدی خوشحال‌کننده است و شاید هم تاحدی ترسناک. حوشحال‌کننده چون همه چیز جدی‌تر می‌شود و شیرین‌تر. محیط بالین است و جذابیت‌های خودش. اما ترسناک‌، چون دورانی …

مرگ هر انسان مردن یک فرد نیست، مرگ جهان‌هایی‌ است که درون او می‌زیسته‌اند.«یوگنی یفتوشنکو» درون خودمان، یک سیستم تمام عیار و کاربلد داریم که ما را از جهان پیرامونی ایزوله می‌کند.  خشم و غم‌ها را مختص به خودمان می‌دانیم. شادی و لبخندها را هم به خودمان می‌بندیم. کسی بیرون …